Uit de naam ervan zou je mogen afleiden dat Eggs Florentine van oorsprong een Florentijns gerechtje is, en daarmee dus Italiaans. Klopt, maar in de kookliteratuur vaart het desondanks altijd onder Franse vlag. Een identiteitsdiefstal die, volgens historische bronnen, in de hand is gewerkt door de aristocratische expat Catherina de’ Medici.

Catharina zou dit eiergerecht uit haar geboortestreek in de hofhouding van de Franse koning Hendrik de Tweede hebben geïntroduceerd toen zij halverwege de zestiende eeuw als 14-jarige zijn vrouw werd. Haar gastronomische bruidsschat (overigens een van Catharina’s vele) verwierf vervolgens grote faam als ‘Franse klassieker’.

Lichter dan zijn tegenhanger: Eggs Benedict

Nóg een vaker voorkomend misverstandje over de Frans/Italiaanse Eggs Florentine: de gepocheerde eitjes worden met lichtere ingrediënten bereid dan in de aan de schotel verwante Eggs Benedict. Waar de Florentijnse versie het van haar eenvoud en subtiliteit moet hebben, is zijn latere Amerikaanse tegenhanger volgepakt met calorieën. Logisch als je het verhaal van Lemuel Benedict mag geloven.

De gepensioneerde bankier op Wall Street had op zekere dag in 1894 zo’n gruwelijke kater dat hij de koks van het Waldorf Astoria ter remedie zijn eigen recept dicteerde: gepocheerde eieren met spek, kaas en saus, please! Over het resultaat dat kort erna op tafel werd gezet, was de witte brigade zelf al net zo enthousiast als hun gast. De Eggs Benedict veroverden er stante pede hun vaste plek mee op mee het dagmenu van het hotel, en de rest is culinaire geschiedenis.

Terug naar de Eggs Florentine. De keuken van Villa Augustus serveert ze op een desembrioche met een hollandaisesaus, met wat wilde spinazie (zoals Catherina het ook voorschreef en lekker vond), en voor een geringe meerprijs desgewenst ook met wat extra gerookte zalm. Aanbevolen voor de lunch!

Wijntip

Jacouton, ‘Granit’, viognier, Noord-Rhône, € 7,75/€ 35. Bloemig wit fruit, abrikoos, houtrijping.