Het is al een wens van de eigenaren van Villa Augustus sinds ze hun hotel-restaurant in 2007 begonnen. Ooit zouden ze aan de bestaande accomodatie ook drijvende kamers toevoegen. En binnenkort is het dan ook echt zover. Begin juni wordt de Admi afgemeerd op zijn nieuwe vaste ligplaats aan het Wantij en als hotelschip in gebruik genomen. Met de 20 kamers in de Watertoren en de 17 kamers aan de moestuin krijgt Villa Augustus er dan nog eens acht op het water bij.

De brand die in november vorig jaar in de Admi woedde, heeft de verbouw ervan vertraagd maar verder geen gevolgen gehad voor zijn sterke stalen constructie. Van buiten zal de Admi er vrijwel hetzelfde uit blijven zien als toen het kantoorschip in 1905 van de werf kwam. Met vier trotse mastjes op de hoeken ervan en smalle boordgangen die naar de vertrekken leiden. Aan dat exterieur wordt nog een bijzonder beeldelement toegevoegd, waarover we nog even niets mogen verklappen. Dat geldt ook voor de inrichting van de Admi, waarmee Andrea Piersma en Dorine de Vos van Villa Augustus intussen al maanden druk zijn. Dit voorjaar weten we meer.

Aanlegplaats van slepers en duwbootjes

De Admi deed lange tijd dienst als mobiele 'hub' in de Rotterdamse haven. Decennia achtereen waren het de schippers van de slepers en duwbootjes van de firma's Eerland en Smit die er langszij kwamen voor onderhoud en voor het afwikkelen van hun papierwinkel. Diezelfde stuurlui legden er later ook weer heel regelmatig aan nadat de Admi door Smit was verbouwd tot ontvangstruimte en feestzaal. De bedrijfsjubilea werden er gevierd, en met regelmaat kon het personeel er komen borrelen. 

De bar van de Admi had in die fase van zijn bestaan veel weg van een nostalgische scheepskajuit. Op gezellig hout en koper was bepaald niet beknibbeld, de vloer was ingelegd met een windroos, aan de wanden hingen antieke stuurwielen en aan de tap gezeten keek je er door patrijspoortjes over de rivier uit. Geen wonder dus dat mede-eigenaar Hans Loos van Villa Augustus tranen in de ogen van de beheerders meende te bespeuren toen ze de overdracht van hun 'honk' in 2017 met een handtekening moesten bezegelen.

Industrieel erfgoed

De Admi lag op dat moment in de Waalhaven al een flinke poos op een nieuwe bestemming te wachten, maar de sentimenten onder Rotterdamse zeebonken waren er niet minder om. Hans: 'Zo'n verkoop gebeurt natuurlijk uit puur zakelijke afwegingen, en het zijn managers in pakken die het besluit ertoe nemen. Maar dat zijn tegelijk ook nog steeds de mannen die vroeger al als matroos op het kantoorschip en in de bar kwamen. De Admi hóórde bij de haven. Het is industrieel erfgoed.'

Ook al hierom was het voor de directie van Villa Augustus vanzelfsprekend dat de Admi als drijvende hotelaccomodatie zijn eigen naam zou behouden. Tezamen met de oude foto's en een enkel schilderijtje van het kantoorschip waarvoor op de hotelkamers zeker een plek zal worden gevonden, blijft zo de herinnering aan zijn oer-Rotterdamse herkomst levend. 

En, om alvast de twee terugkerende misverstanden rond die naam weg te nemen: nee, het is geen verwijzing naar de dagelijkse werkzaamheden die in de vorige eeuw op de Admi werden verricht. Zoals de naam evenmin is ontleend aan de Admiraliteitskade waaraan het ponton in het Boerengat lag afgemeerd. Hans: 'Het is nog simpeler. De bouwer van de Admi heeft de eerste letters van de namen van zijn vrouw en dochter erin samengetrokken. We weten dus alleen niet hoe ze hebben geheten. Laten we het op Adriana en Mina houden.'

Herinneringen aan de Admi van kapitein Han

Han Verhagen is sleepbootkapitein en daarnaast als towmaster van Interriver (een dochter van Boskalis) verantwoordelijk voor het binnenhalen van grote schepen en offshoreplatforms in de Rotterdamse haven. Hij werkt er al sinds zijn zestiende en kwam vaak op de Admi. Zijn herinneringen: 

'Ik ken het kantoorschip uit mijn jaren bij Smit, toen het dienst deed als opleidingscentrum en ontvangstruimte. Er was een vermogen gestoken in de maritieme bar waar de klanten van het bedrijf werden onthaald op een borrel en de captains meetings werden gehouden. Die bar stond helemaal vol met spullen die van bergingen van gezonken schepen waren overgehouden. 

'Eén keer in de maand was de Admi op vrijdagmiddag geopend voor de jongens van de vloot. Dat was althans de bedoeling, maar omdat die meestal her en der in Nederland aan het werk waren, kwam er vooral kantoorvolk op af. Geen varensmensen. Ja, soms duikers die zes weken droog hadden gestaan op zee. Die dronken dan binnen twee minuten een tank bier leeg, dus dat pakte dan nog weleens verkeerd uit. Hadden de aanwezige secretaresses het even te verduren.

'Op de captains meetings moest je verplicht komen. Eerst het overleg, daarna een buffetje en dan pieren - nou, ik heb er wel wat op hun kop zien hangen in de Admi. Verschrikkelijk, haha. Dan was het echt een havenkroeg. Als we in Rotterdam waren gaan stappen, belden we ook de bedrijfsleider ervan op: 'Joost, kenne we d'r in?' En ja hoor: sliepen we gewoon een paar uur in al die luxe stoelen. Niemand had in die tijd nog ooit van het woord "loungen" gehoord, maar in de Admi kon je dus loungen.

'Zo leven er talloze verhalen over dat schip. Nu nóg hoef je de Admi maar te noemen, en iedereen in de sleepvaart zal er een sappige anekdote over kunnen vertellen.'