Iemand z’n vosje kwijt? Want ja: dat is toch het eerste wat je denkt als je ‘m hier zo op zijn gemak in onze moestuin ziet zitten. Niet in het minst bang voor onze huisfotograaf Ries van Wendel de Joode. Alsof die hem zo bij z'n nekvelletje op zou kunnen pakken om hem even later weer thuis bij zijn ongeruste eigenaar af te leveren.

Het was eind vorige week niet voor het eerst dat Reynaert, zoals we hem hier maar zullen noemen, op expeditie in Villa Augustus was. Andere medewerkers hebben ‘m ook al eens tussen de groentebedden gespot, en zelfs ’s ochtends vroeg. Maar dat hij nog eens zo prachtig  beeld kon worden gebracht – daarvoor moet je toch echt een professionele fotograaf in de buurt hebben.

De nieuwsgierigheid won

De ontmoeting speelde zich af toen Ries 's avonds druk was met het maken van een reeks portretten van onze nachtportier Lars. Terwijl die her en der in het donker voor de fotograaf poseerde, dook in de lichtbundel van Lars’ zaklantaarn ineens dit vosje op. Ongetwijfeld dat Reynaert al een poosje in de tuin onbespied op zoek was naar muizen, insecten of vogeltjes, maar dat hij zijn nieuwsgierigheid in dit speciale geval niet kon bedwingen. 

Oké, we weten dat hazen en konijnen stokstijf blijven staan als ze in de koplampen van een auto worden ‘gevangen’. Maar dat vossen er ook rustig bij gaan zitten? Het was geen eenmalige gebeurtenis bovendien. Nog tijdens dezelfde fotosessie werd dit exemplaar ook weer aangetroffen bij het fonteintje in de tuin, op dat moment kennelijk al helemaal niet meer onder de indruk van de aanwezigheid van mensen in zijn jachtgebied.

Bibbers

Dikke complimenten niettemin voor de alertheid en het vakmanschap van Ries, die zichzelf toch allerminst een wildlife-fotograaf wil noemen. Integendeel zelfs. Zijn nieuwe hond Siep fotografeert hij weliswaar zowat elke dag. Net zoals hij Julius, de huiskat van Villa Augustus, zeer regelmatig voor zijn lens heeft. Maar alle minder tamme dieren die hij tot nu toe in zijn beroepsleven tegenkwam, hebben hem alleen maar de bibbers bezorgd.

Ries somt de pittige confrontaties moeiteloos voor je op. Hij zat drie uur lang met schrik boven in een boom in Nepal, uit angst om door een Aziatische neushoorn met jongen te worden gespietst. Hij bond de strijd aan met apen toen hij met een kapotte auto in de woestijn van Mali stond. Hij hield hoofdluis over aan een trip door Brazilië, zandvlooien die zich invreten in je huid uit Ethiopië, en een amoebe-dysenterie uit de Himalaya. Enfin, zo kan hij nog wel een uurtje doorgaan.

Moeilijk:  kraaien bij nacht

Toch: Ries zou Ries niet zijn als hij ook de mooie kanten van het fotograferen van dieren niet zou zien. Neem nou de foto’s van dit vosje. ‘Goed, die ene is wat onscherp. Maar zonder de gevoelige bewegingssensors en oogdetectie op de huidige moderne camera’s had ik het beestje nóóit zo goed in het donker kunnen fotograferen. Dus dat belooft wat als ik straks bijvoorbeeld vogels in de moestuin zie.’ Klein voorbehoud heeft hij al wel: ‘Zwarte kraaien bij nacht – dat blijft waarschijnlijk altijd wel moeilijk.’