Voor veel terugkerende bezoekers van Villa Augustus is Willem Moerman (25) een vertrouwd gezicht. Hij werkt al vijfenhalf jaar vrijwel dagelijks in ons restaurant, eerst als kelner en tegenwoordig als hoofdkelner. Dat wil hij graag ook nog heel lang blijven doen, want ja: ‘Toen ik hier begon, had ik geen idee dat ik het zó leuk zou gaan vinden. Iedereen is hier ondertussen wel familie van me geworden’. 

Hoe kwam jij in Villa Augustus terecht, Willem?

‘Voordat ik hier werd aangenomen, had ik voor korte tijd al eerder twee baantjes in de horeca, maar dat was in de spoel en in de keuken. Op mijn negentiende daagde mijn moeder me uit om het ook eens in de bediening te willen proberen. Ik was nog vreselijk verlegen op die leeftijd, dus dat was nogal een stap. En ik dacht dat ik het ook echt niks zou vinden: het omgaan met mensen.’

Poeh! Werd je hier meteen in het diepe gegooid.

‘Ja. Maar van die verlegenheid raakte ik snel genoeg vanzelf af. Ik merkte dat niemand hier over je oordeelt, maar je neemt zoals je bent. Ik kan nu de behoeftes en emoties van anderen beter begrijpen, en ze ook lezen. Ik heb een antenne. Als iemand aan de andere kant van het restaurant om aandacht vraagt, dan zie ik dat. En ik maak gemakkelijker een praatje wanneer gasten daar prijs op stellen en het ook niet al te druk is. Je komt hier heel leuke mensen tegen.’

Je bent je moeder dus wel dankbaar.

‘Ja, haha, klopt.’

Kon je het ook onmiddellijk, kelneren?

‘Van Denise, die toentertijd hoofdkelner was, hoorde ik dat ik de eerste weken alleen maar met mijn mond wijdopen door het restaurant heb gelopen. Zo overdonderd was ik door alle prikkels. Ik moest ze leren filteren.’

Wat heb je in jouw werk zoal nog meer opgestoken?

‘Als kelner en hoofdkelner groei je eigenlijk voortdurend. Ik neem mijn werk ook mee naar huis. Op YouTube bekijk ik ’s avonds veel filmpjes over eten en wijnen. Snap je toch weer beter waarom je bij het ene gerecht dit drinkt en bij het andere dat. De kennis die ik van het vak opdoe, deel ik weer met de nieuwe runners en kelners die in Villa Augustus in dienst treden. Ik ben een wandelende encyclopedie, en natuurlijk ook wel een beetje hun leraar. Iedereen kan alles aan me vragen, ik weet het.’

Je bent ook best wel een strenge hoofdkelner, toch?

‘Nou, ik vind wel dat je in de bediening behoort te weten wat de gerechten zijn die op de kaart staan, en welke ingrediënten ervoor zijn gebruikt. Om ze scherp te houden, kan ik kelners op willekeurige momenten overhoren. Beter dat je je goed voorbereidt dan dat je aan een tafeltje met je mond vol tanden staat. Het hele menu wordt ook door de keuken voor de bediening uitgeschreven. Als we bijvoorbeeld arancini op de kaart hebben, moet je gasten kunnen uitleggen wat dat zijn.’

Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?

‘Als hoofdkelners draaien we wekelijks twee verschillende diensten, van ’s ochtends acht tot ’s middags vier, en dan van vier tot sluitingstijd. Onze vaste plek is die bij de ontvangst in het restaurant. We zien erop toe dat alle gasten de service en de beleving krijgen die ze mogen verwachten. En we springen waar nodig de kelners bij met het serveren van eten en drinken. Het is ook een functie waarin je actief meedenkt over de verbeteringen die we met z’n allen kunnen doorvoeren. Dat is zeker ook voor mij de uitdaging.’

Je bent afgestudeerd in multimediavormgeving. Maak je daar nog ooit je beroep van?

‘Mijn vriend William en ik hebben het plan om nog dit jaar hiervoor een eigen studio op te richten. Een stap waar ik dan nu weer tegenaan hik . Maar deze baan wil ik er hoe dan ook niet voor laten schieten. William vindt dat ik in Villa Augustus best met wat minder werkdagen toe kan. Maar dat ik blijf, staat voor mij vast. Ik ontwikkel me hier nog elke dag. Toen ik als kelner begon, had ik geen idee dat ik het werk en de mensen zó leuk zou gaan vinden. Iedereen is hier ondertussen wel familie van me geworden.’

Heeft Willems verhaal je enthousiast gemaakt? Villa Augustus zoekt nog een hoofdkelner/floor manager (m/v)! De vacature vind je hier.