Risico! Het kan zo maar zijn dat dit stukje alsnog te laat verschijnt. Dus dat de 3D-objecten waarover het hier gaat intussen – helaas! - allemaal al lang verkocht zijn. Overgegaan in de handen van nieuwe bewonderaars van de kunst van Evert Hendriksen. Door snelle beslissers aangeschaft voor een plekje thuis in de vitrine, of meegenomen als bijzonder kerstgeschenk voor een geliefde. Het is per slot van rekening niet de eerste keer dat Evert zijn plastieken van staaldraad-filigrein exposeert en er dan ook al meteen afscheid van moet nemen. Laatst nog, in Rotterdam. Een bescheiden verkooptentoonstelling van zijn werk was nog niet geopend of een verzamelaar trok onmiddellijk haar portemonnee voor de helft ervan aan.

Der Wanderer

Zelf verdrongen we ons in de markt van Villa Augustus vorige week ook met een clubje serieuze geïnteresseerden rond de Icons in Wire van Evert. Terwijl hij nog bezig was om ze voorzichtig uit hun dozen te halen, zag je de begerige blikken al langs die objecten dwalen. Naar zijn driedimensionale 'schets' van een Hasselblad-camera. Naar de sierlijke naaldhak, de kannen, messen en steeksleutels die Evert ook van gegalvaniseerd rasterdraad uit de ijzerwarenwinkel maakt. Maar ook naar zijn menselijke silhouetten in datzelfde, oersimpele materiaal. Dat van Der Wanderer über dem Nebelmeer, naar de figuur uit het beroemde schilderij van Caspar David Friedrich, bijvoorbeeld. En naar het haasje dat eveneens op dit silhouet is geïnspireerd.

Het strijkijzer van moeders

Evert Hendriksen kan weken, soms zelfs maanden met een enkel plastiek bezig zijn voordat het af is. Wat ze gemeenschappelijk hebben, is natuurlijk de herkenning die ze bij iedereen oproepen. Vrijwel elk object in zijn collectie is een eerbetoon aan een design-icoon. Van het Opinel-mes tot de kleermakersschaar. Van de hals van Gretsch-gitaar tot de hakbijl. En van de Polaroid-balgcamera en de Agfa Clack tot het oude strijkijzer van Everts moeder. Allemaal archetypen van gebruiksvoorwerpen die zich met net zo veel lusjes en knoopjes in ons collectieve beeldgeheugen hebben vastgehaakt als in Everts gevlochten (en principieel nooit aan elkaar gelaste!), driedimensionale weergave ervan.

Philips-bandrecorder

Al zijn objecten zijn ook unica. Geen wonder daarom dat het voor de maker af en toe best lastig is om er afstand van te doen. Zeker aan de draagbare Philips-bandrecorder die hij nu in draadstaal reconstrueert, blijft hij voorlopig erg gehecht. Maar ertegenover staat dat hij ook weer niet afhankelijk is van de opbrengsten van zijn kunst. Evert heeft er onder andere als beleidsadviseur, directeur in de zorg en eigenaar van een filmbedrijfje intussen al een succesvolle carrière op zitten. Daarom vraagt hij ook geen forse prijzen voor deze plastieken. 'De vele uren die ik erin stop, kan ik toch niet doorberekenen. Hoeft ook niet. Voor mij is het belangrijk dat ik mijn hoofd volledig kan leegmaken als ik aan mijn objecten werk. Het is mijn Zen.'

Kom in de markt van Villa Augustus kijken naar de Icons in Wire van Evert Hendriksen, en bezoek ook zijn internetpagina voor andere objecten uit die collectie. 

Prijslijst