Marysia Kwindacz is de bloemist van Villa Augustus. Al tien jaar achtereen stelt ze de zeven grote boeketten in het restaurant en de zalen van het hotel samen. Die bloemstukken worden wekelijks door nieuwe vervangen, zoals ze afhankelijk van het seizoensaanbod ook steeds van soort en compositie wisselen. Maar tegelijk vertellen ze ook een tijdlozer verhaal: dat van de grote liefde van Marysia voor bloemen. Ons eigen boeketje van dat verhaal, in woord en beeld.

Klaproos: ‘Al in mijn meisjesjaren kon ik geen veld passeren zonder er bloemen uit te plukken. Op vakantie met mijn ouders riep ik vanaf de achterbank van de auto vaak dat ik heel nodig moest plassen, maar dan had ik dus weer klaprozen gezien die ik niet kon laten staan. Toen jeugdvriendin Dorine [de Vos, mede-oprichtster van Villa Augustus] café-tabac-animé Schlemmer opende in Den Haag was het vanzelfsprekend dat ik daar de bloemen ging verzorgen. Het adres had toevallig ook een verleden in bloemen, want het was ooit de winkel van “ de heer” Chiem, een gerespecteerd bloemist die ook het bruidsboeket van prinses Juliana had gemaakt en nog steeds boven Schlemmer woonde. Opa Chiem gaf me in Schlemmer ook altijd doorlopend aanwijzingen hoe ik de boeketten moest schikken.’

'Mooier dan in Aalsmeer kun je je bloemen niet krijgen' 

Tulp: ‘Terugkijkend denk ik dat het halverwege de jaren tachtig nog niet heel erg gebruikelijk was dat je van die heel grote bloemstukken in horecazaken zette. Maar toen Dorine ook de inrichting van grand café Zochers’ in het Park bij de Euromast in Rotterdam voor haar rekening nam, was het voor ons beiden al vanzelfsprekend dat ook dat pand om grote boeketten vroeg. Ik haalde de bloemen ervoor nog op de markt. Heen met de tram en dan met een overvolle taxi terug. Ik heb ze ook nog een tijdje betrokken van een groothandel in de Spaanse Polder, maar tegenwoordig ga ik wekelijks naar Aalsmeer. Mooier dan daar kun je je bloemen niet krijgen. In het tulpenseizoen alleen al kun je er uit wel 50 verschillende soorten kiezen. Dat is leuk hoor! Nederland is niet voor niets het centrum van de internationale handel erin. Behalve voor Villa Augustus haal ik er ook de bloemen voor de boeketten die ik voor Hotel New York samenstel.’

Dahlia: ‘Wat je in Aalsmeer aantreft, is gigantisch. Een markt met honderden karren vol bloemen. Ze komen uit alle delen van de wereld, en alle handelaren hebben er hun eigen specialismen. De een zit in de rozen, de ander in lelies, een derde in tulpen. Van tulpen word ik wel hebzuchtig. Zo kan ik de Ballerina, een heel lekker ruikend, oranje puntsoortje, maar moeilijk laten staan. Maar ik kan me bij het plaatsen van bestellingen niet alleen laten leiden door wat ikzelf leuk en mooi vind. Mijn belangrijkste leidraad is dat mijn boeketten een week lang goed moeten blijven. Dat sluit de veldbloemen in mijn bloemstukken uit. Die hou je daarin doorgaans geen week goed. Dahlia - ja prachtig. Maar die blijft niet de hele week mooi. En het kan natuurlijk niet zo zijn dat je op een bruiloft in Villa Augustus tegen verwelkte bloemen aan moet kijken.’

'Als ik op de veiling kom, weet ik al precies wat ik ga doen'

Pioen: ‘De aankoopprijs is ook een factor in Aalsmeer. Ik hou van pioenen, maar het komt vaak genoeg dat ik maar liever een weekje wacht voordat ik ze inkoop. De prijs ervan kan als een gek wisselen. Is het niet door de weersomstandigheden dan wel doordat ze ergens anders ter wereld ineens hartstikke goed lopen vanwege nationale feestdagen. Dan blijkt het moederdag in Verweggistan of iets dergelijks.’

Fluitenkruid: ‘Ik doe dit nou 35 jaar. Het leukste is als het wekelijkse aanbod in Aalsmeer me nog weet te verbazen, al gebeurt dat eerlijk gezegd niet veel meer. Dat zal ook aan mezelf liggen. Ik maak degelijke, ja zeg maar conservatieve afwegingen. Als ik op de veiling kom, weet ik al precies wat ik ga doen. Ik zie de bloemen op de karren en ik weet meteen hoe mijn boeketten van een bepaalde week eruit zal zien. Daar ben ik in Aalsmeer dan drie uur heel gefocust mee bezig. Vaste gewoonte is wel dat ik al 25 jaar in de eerste week van mei zelf fluitenkruid pluk. En dan alléén in die week, want een paar dagen later is fluitenkruid voor een boeket al weer te rijp. Maar al is het dus maar voor even: een feest blijft het.’

'Mijn stijl laat zich af zien in de kleuren en vormen'

Dovenetel: ‘Uiteraard herken je de hand van een bloemist in de boeketten die hij of zij maakt. Mijn stijl laat zich af zien in de kleuren en vormen. En ik hanteer de stelregel dat een boeket eruit moet zien alsof het uit de losse pols bij elkaar geplukt is. Maria de Haan, de beste bloemist ooit van Nederland, zette in het Amstel Hotel in Amsterdam gewoon vaasjes met dovenetels op tafel. Bij mij is mijn sterke kant is ook m’n zwakke kant: ik hou juist van overdaad. Zo gebruik ik altijd veel lelies vanwege hun omvang. Ik heb moeten leren dat ik in een boeket ook uitkom met zeven lelies in plaats van tien, haha. Ik neem niet van die geurende lelies, hoor. Die kun je om die reden niet in een vaas in een hotelzaal zetten als daarin een hele dag wordt vergaderd.’

Anjer: ‘En ik hou van anjers. De meeste mensen zullen dan waarschijnlijk meteen denken aan die witte anjer met dat takkie groen die Prins Bernhard altijd op zijn revers droeg, maar er zijn heel veel prachtige varianten ervan verkrijgbaar. Dat geldt trouwens ook voor lelies, gladiolen, rozen en veel andere bloemen. Je hebt ze altijd weer groter, in nóg meer nieuwe kleuren en nóg vetter. Als dat niet het geval was, zou het ook wel heel boring worden.’

Latyrus: ‘Ik kan nog steeds in verrukking raken van een veld vol bloemen. Ik kan me ook geen huis voorstellen zónder, al ben ik zelf in dit opzicht niet heel veeleisend. Ik ben met een mooie latyrus uit eigen tuin al tevreden. Fijn dat ik met mijn bloemstukken ook andere mensen blij kan maken, en bij elkaar opgeteld is dat voor een bloemist dan precies genoeg. Ik heb er tenminste al een heel leven mee kunnen vullen.’